ΟΡΙΑ…ΠΩΣ ΤΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ…
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΔΙΚΑΣΤΕΣ…Ή ΔΥΝΑΣΤΕΣ…
Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς όρια και κανόνες δεν είναι ένα ελεύθερο παιδί. Η οριοθέτηση είναι απαραίτητη αφού το παιδί δεν έχει ακόμα αίσθηση του κινδύνου. Σε περιπτώσεις που δεν το κάνει ο γονιός μιλάμε για παραμέληση η οποία είναι μορφή βίας και διώκεται ποινικά. Η ανάγκη για οριοθέτηση είναι συνεχής
Αρχικά οι γονείς θέτουν όρια για
- - τον ύπνο (ρουτίνα ύπνου)
- - το φαγητό (τρώμε μόνο στην κουζίνα ή στο τραπεζάκι μας, όχι κάθε μία ώρα αλλά κάθε 3-4 ώρες)
- - το ντύσιμο (βάλε τις κάλτσες σου)
- - τα παιχνίδια του (παίζουμε ένα παιχνίδι, το μαζεύομε και παίρνομε το άλλο)
- - τις σχέσεις με τον αδελφό του (περίμενε την σου)
- - τις σχέσεις με τους άλλους (δεν χτυπάμε, δεν δαγκώνουμε)
,, τα όρια κτίζουν καλές σχέσεις και οι καλές σχέσεις χτίζονται σε καλά όρια ,,
Υπάρχει στρατηγική…
- λυγίζω τα πόδια μου και κατεβαίνω στο επίπεδο του παιδιού
- του ζητώ να με κοιτάξει στα μάτια
- με ευγένεια στην τονικότητα της φωνής , αργά και καθαρά ανακοινώνω τους κανόνες
- τους τηρώ με σταθερότητα και δεν υποκύπτω στην γκρίνια του
- εξηγώ τους λόγους για τους οποίους τους πρότεινα
- τους επαναλαμβάνω πολλές… μα πολλές φορές…μέχρι που να αρχίσει να τους θυμάται μόνο του (να γίνουν αυτοματισμοί)
- δίνω το καλό μου παράδειγμα (του ζητάω να τρώει στην κουζίνα και εγώ τρώω μπροστά στην τηλεόραση)
- γίνομαι ακριβοδίκαιος (όχι περισσότερο υποχωρητικός με το μικρό του αδελφάκι)
- επιβραβεύω την καλή του συμπεριφορά τόσο όσο είναι μόνος του όσο και μπροστά στους άλλους (παππούδες) ΄΄καμάρι μου΄΄ ΄΄με έκανες περήφανο΄΄
- αν παρεκτραπεί ποτέ δεν τον κάνω ρεζίλι μπροστά σε άλλους ΄΄πάμε λίγο πιο πέρα να το συζητήσουμε΄΄ ΄΄πάρε μια βαθιά ανάσα΄΄ ΄΄πες μου γιατί το έκανες αυτό…τι αισθάνθηκες …έλα να το συζητήσουμε΄΄
