ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΑΚΟΜΑ… ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΒΟΗΘΗΣΩ…
- του μιλάω με απλή, αργή, τονισμένη ομιλία, πάντα στο επίπεδο του, κοιτώντας το στα μάτια
- σχολιάζω και περιγράφω ότι κάνω και ότι κάνει
΄΄ τώρα θα πάρω το μαχαίρι , θα κόψω το αχλάδι και θα καθίσουμε στον καναπέ να το φάμε αγκαλιά ΄΄ - του κάνω ανοιχτές, όχι κλειστές ερωτήσεις, που η απάντηση είναι απλά ναι ή όχι
- το ακούω προσεκτικά, δείχνω ενδιαφέρον, ενθουσιασμό εκφραστικό πρόσωπο, όχι παγωμένο
- του δίνω χρόνο να σκεφτεί και να αποκριθεί. Λέξεις όπως … ΄΄ βιάζομαι, πες το γρήγορα, γρήγορα΄΄ είναι απαγορευμένες
- δεν το κριτικάρω ποτέ ακόμα και αν πει κάτι λάθος
- επεκτείνω αυτό που λέει κάθε φορά …το εμπλουτίζω ΄΄ μαμ ΄΄ λέει αυτό ΄΄ θέλεις να φάμε ΄΄ λέω εγώ
- αφήνω κενό στην πρόταση μου ώστε να το συμπληρώσει αυτό ΄΄ κοίτα μία …΄΄
- δίνω έμφαση στην επανάληψη
- το μαθαίνω να περιμένει την σειρά του
- του μαθαίνω την αίσθηση του χρόνου
΄΄ αύριο θα πάμε …΄΄ ΄΄ σε μία ώρα θα φάμε το …΄΄ - δίνω τροφή στην φαντασία του, παίζοντας παιχνίδια με ρόλους το βάζω να συμμετέχει σε ότι κάνω
΄΄ ωραία δεν θα ήταν να βάλεις τις χαρτοπετσέτες στο τραπέζι …΄΄